Toch iets gebeurt (denk ik)

Ik ben eigenlijk bijna de hele geefmaand al een beetje in mineur. Zoals ik al eerder zei wilde ik het niet meer doen zoals vorig jaar, vanwege het risico dat mensen helemaal niet blij zijn met wat ik in hun brievenbus gooi, maar wat dan wel. Ik werk thuis en reis dus niet met openbaar vervoer, heb geen collega’s, heel weinig familie, kortom, weinig spontane geefkansen. De eerste week leek het goed te gaan, verjaardagen e.d., maar daarna liep het minder. Gelukkig zijn er altijd wel petities te tekenen, ruim ik elke dag zwerfvuil op en heb ik wel een buurtgenoot die hulp en aandacht behoeft, maar toch. Verder dan de dingen die ik altijd al toe kwam ik niet echt. En waar ik het vooral moeilijk mee had waren al die enthousiaste reacties op de blog, van al die mensen die helemaal gelukkig werden van het geven, ook ineens van alles terug ontvingen enz. Dat wilde ik ook!!! Maar ik raakte alleen maar gestrest omdat ik niets extra’s kon verzinnen. Oke, vorige week heb ik een pot drop in de bieb gezet en ik geef via Facebook en mijn blog 2 keer per week eigen werk weg. Maar dat gevoel, dat kwam maar niet. Totdat mijn man vandaag ineens zei: Wat is er toch met jou aan de hand, je bent zo aan het ruimen. Je werkkamer is weer toegankelijk en nu ben je van alles uit de bibliotheek (wij hebben een kamer met 4 wanden vol  boeken en tijdschriften) aan het ruimen. Wat is er aan de hand? En toen realiseerde ik me: er is toch iets gebeurt!

Ik ben nl. een verschrikkelijke verzamelaar, ik ben van nature geen gever maar een hebberd. Alles kan ik gebruiken en niets wil ik meer kwijt. Ik ben nog net geen hoarder, je kunt nog wel overal gewoon lopen en het ziet er netjes en verzorgd uit bij ons enzo, maar dat komt vooral omdat we een heeeeeel groot huis hebben.

Om maar een paar dingen te noemen, ik verzamel :

Yacultflesjes (van de buurvrouw 😉 en wasmiddelflessen)

het ribbelpapier uit beschuitverpakkingen

behangboeken

eierdozen

sigarenkistjes (minstens 100)

melkpakken

 

alle draadjes die ik ooit ergens afknip (naast de 20 kratten met allerlei bollen garen)

En nog heeel veel meer. En dat is dan alleen nog wat ik voor mijn werk bewaar. Buiten dat heb ik kasten vol serviesgoed, kleding die ik al jaren niet meer draag (en ook niet meer pas), meer dan 100 paar schoenen (waarvan sommige meer dan 20 jaar oud en 1 paar laarzen heb ik zelfs al vanaf mijn 16e en die zijn dus 40 jaar oud)

En ik bewaar alle tijdschriften, want daar staat vast nog een leuk recept of idee in., kan ik nog iemand blij mee maken en allemaal dat soort excuses.

Nu ben ik nog niet zover dat ik dingen weg kan gooien die ik voor mijn werk kan gebruiken, maar ik heb afgelopen week wel heel veel boeken naar de kringloop gebracht en het lukt ineens wel om alle tijdschriften (en dat varieert van Onkruid, Prana en Bres tot oude jaargangen Libelles en woontijdschriften weg te doen. Dus het begin is er. Aangezien dat bij elkaar minstens een kuub papier is, zal het huis wel een beetje omhoog komen denk ik 😉

Dit was een hele bekentenis, maar ik ben heel blij dat de Geefmand kennelijk toch iets in me heeft losgemaakt, waardoor ik ook los kan laten.

Mocht iemand nog geïnteresseerd zijn in oude tijdschriften? Maak me blij en kom ze halen! Dan weet ik dat ze terecht komen bij iemand die ze leest.